Rozdział 10

Piątego dnia po porodzie Ross postanowił iść zobaczyć co z Courtney. Włożył dziecko do wózka i ruszył do szpitala. Złapał lekarza.

- Mogę wejść do Courtney z dzieckiem? - spytał.

- Jak najbardziej. - odpowiedział lekarz, a Ross ruszył do windy. Otworzył drzwi i wjechał wózkiem. Wyjął z niego małego i położył go na sercu Courtney.

- Przepraszam Cię za wszystko co powiedziałem, co zrobiłem… Przepraszam… - szepnął. – Kocham Cię i żałuję, że tak późno uświadomiłem to sobie… - jedna łza spłynęła po jego policzku. – Jeszcze raz przepraszam… - dodał i wziął dziecko. Włożył je powrotem do wózka i chciał wyjść, ale w tym momencie pojawił się lekarz.

- Panie Lynch, mogę na słówko? – spytał.

- Tak. – blondyn wziął wózek i opuścił z lekarzem salę, na której leży Court.

- Przyglądałem się całej tej scenie. Słyszałem dokładnie co pan mówił i stwierdziłem, że najwyższa pora wyznać panu prawdę.

- Jaką prawdę? O co tu chodzi? – zdenerwował się Ross.

- Nie pan jedyny chciał się w ten sposób pozbyć żony.

- To nie jest moja żona.

- W takim razie niech będzie matki dziecka. Panowie przychodzili do mnie i oto prosili. Ja zgadzałem się na to, ale miałem inny plan. Wprowadzaliśmy kobiety w śpiączkę wiedząc, że obudzą się po pięciu dniach. Tak samo postąpiliśmy z Courtney. Zazwyczaj tyle czasu wystarczało by mężczyźni zmieniali zdanie, tęsknili i tak dalej. Wtedy zawsze wyznawałem im prawdę i wybudzałem kobiety. Pan także dał się wkręcić, ale nawet dobrze. Przynajmniej jest pan bardziej doświadczony w opiece nad dzieckiem. – opowiedział ze śmiechem lekarz.

- To znaczy, że Courtney się obudzi i wszystko będzie dobrze? – spytał z nadzieją blondyn.

- Tak. – odpowiedział lekarz.

- Kiedy?

- Ale co kiedy?

- Kiedy się obudzi?

- Może nawet teraz. Proszę do niej iść i poczekać na mnie.

- Dobrze. – odparł Ross i wrócił z dzieckiem do Court. – Moja kochana… - pogłaskał Eaton po ręce. W tym momencie pojawił się lekarz. Ściągnął dziewczynie maseczkę tlenową, a ta zaczęła kaszleć. Po chwili otworzyła oczy i podniosła się do pozycji siedzącej.

- Rossy… - szepnęła słabym głosem.

- Jestem tu. – odpowiedział jej Lynch i mocno ścisnął jej dłoń.

- Będzie pan mógł zabrać ją do domu za jakieś trzy dni jeśli wszystko będzie dobrze. – oznajmił lekarz. – Zostawię Was samych. – odpowiedział i wyszedł. Ross wyjął dziecko z wózka i podał je Courtney.

- To jest nasz synek. – powiedziałem dumnie.

- A jak go nazwałeś? – spytała.

- Tak jak razem ustaliliśmy. Sylwester Ross Lynch.

Tymczasem w domu Lynchów zjawił się ojciec Courtney.

- O, pan Eaton. – Mark był zaskoczony. – Co pana tu sprowadza?

- Chodzi o Courtney. Słyszałem, że nie jest z nią najlepiej. – odpowiedział.

- Zapadła w śpiączkę. Ross właśnie do niej pojechał.

- A gdzie się znajduje?

- W szpitalu w LA. Mogę pana zawieźć.

- Dziękuję.

Obaj panowie ruszyli do samochodu. Po niecałych 10 minutach byli na miejscu.

- Leży w sali 208 chyba, że coś się zmieniło. Niech pan dla pewności spyta w rejestracji. – oznajmił Mark. – Muszę już jechać. – dodał.

- Dziękuję za wszystko. – odparł ojciec Courtney i poszedł do rejestracji spytać się gdzie leży jego córka.

- W sali 208. – odpowiedziała mu jedna z pań.

- Dziękuję. – ruszył do wskazanej sali. Zobaczył w niej Rossa z dzieckiem i siedzącą Court.

- Dzień dobry. – przywitał się Ross, który jako pierwszy zobaczył ojca ukochanej.

- Dzień dobry. – odpowiedział mu pan Eaton. – Jak się czuje moja córeczka? – zwrócił się do dziewczyny.

- Już dobrze. Lekarz powiedział, że za trzy dni wracam do domu.

- To świetnie. – ucieszył się. - Tylko dbaj o nią. – spojrzał się groźnym wzrokiem na blondyna. – I o mojego wnuka też.

- Będę. Obiecuję. – odparł przestraszony.

- Mam taką nadzieję.

---------------------------------

Witam Was serdecznie.

Dziś rozdział trochę dłuższy i więcej się dzieje.

Kto z Was spodziewał się takiego zwrotu akcji? I jaki fragment najbardziej się Wam podobał?

Pozdrawiam i do napisania <3

P.S. Zapraszam na mój blog (R5 - One Shoty). Pojawiło się tam nowe opowiadanie :)